WARZYWNE HITY JESIENI

Dynia

Owoce dyni to jadalne, duże jagody, których waga może dochodzić nawet do 200 kg. Najbardziej niezwykłe w dyni jest jej bogactwo składników odżywczych. Dynia jest bogata w witaminy i minerały.

Karotenoidy to naturalne pigmenty znajdujące się w żółto-pomarańczowym miąższu dyni. Odgrywają one rolę w fotosyntezie i chronią chloroplasty przed uszkodzeniem. Karotenoidy u ludzi i zwierząt pełnią wiele ważnych funkcji. Wspomagają układ odpornościowy i zmniejszają ryzyko rozwoju raka. Dwa z głównych karotenoidów w dyni to luteina, która jest naturalnym filtrem UV, chroniącym oczy przed promieniowaniem UVA/UVB, oraz likopen, który zmniejsza ryzyko zawału serca i raka skóry, zwłaszcza raka prostaty. Karoten, głównie a lub b, znajduje się w odmianach o pomarańczowym miąższu. Karoten ten jest następnie przekształcany w witaminę A przez żołądek. Jest ona odpowiedzialna za wiele procesów zachodzących w organizmie, m.in. za wzmocnienie odporności, prawidłowe widzenie, wygląd skóry.

Owoce dyni zawierają również niewielkie ilości witamin C, E oraz B6, B1 i B2 (PP), a także minerałów takich jak potas, fosfor i magnez. Posiadają również dużą zawartość suchej masy i błonnika, dzięki czemu działają łagodząco na żołądek i przewód pokarmowy. Są bogate w tłuszcze roślinne i stanowią najlepsze źródło łatwo przyswajalnego cynku organicznego. Odpowiada on za zdrową skórę, włosy i paznokcie, a także szybsze gojenie się ran.

Po pierwsze, weź pod uwagę wygląd swojej dyni. Obejmuje to poziom nasycenia, kolor skóry i jej teksturę. Te czynniki sprawią, że będzie ona łatwiejsza w użyciu. Poziom b-karotenu będzie miał wpływ na kolor miąższu. B-karoten jest bardziej obfity w ciemnopomarańczowych owocach niż w jasnożółtych. Zawartość suchej masy jest kolejnym ważnym aspektem do rozważenia przy wyborze owoców dyni. Zawartość suchej masy w owocach dyni jest ważniejsza niż witaminy, minerały, błonnik i pektyny. Te dynie są bardziej zwarte i twarde, dzięki czemu nadają się do produkcji przetworów.

Dynie mają mało kalorii (ok. 28 kcal/100 g), ale minus - wysoki glikemiczny (75). Należy pamiętać, że dynie w prawie 90% składają się z wody i zawierają 7-8g węglowodanów na 100g świeżej masy. W praktyce wychodzi to tak: dynia ma wysoki indeks glikemiczny (75), ale 100g dyni zawiera 8g węglowodanów. Tak więc jej końcowy ładunek glikemiczny wynosi tylko 6. Mimo, że niektóre pokarmy mają wysoki indeks glikemiczny, ich niska zawartość węglowodanów oznacza, że mają minimalny wpływ na poziom glukozy we krwi lub insuliny.

Marchew

Marchew Daucus Carotato jest warzywem korzeniowym z rodziny selerowatych. Najbardziej popularna jest pomarańcza, ze względu na wysokie stężenie karotenoidów, silnych antyoksydantów.

Marchew ma wiele właściwości prozdrowotnych, które sprawiają, że warto włączyć ją do swojej diety. Należy jednak ograniczyć ilość spożywanych marchewek. Pomarańczowa skórka może być spowodowana spożywaniem 0,5 kg marchwi dziennie przez dłuższy czas (karotenoza lub karotenemia). Wysoki poziom beta-karotenu (znanego również jako prowitamina A) może powodować to zjawisko. Witamina A jest niezbędna dla prawidłowego widzenia i funkcjonowania skóry. Jednak zbyt duża ilość witaminy A może powodować uszkodzenie wątroby. Dzieci są najbardziej narażone na hiperwitaminozę, która może powodować zaburzenia rozwojowe i nudności u dorosłych. Organizm może czerpać korzyści z beta-karotenu, jeśli jest on podawany w odpowiednich ilościach. Opóźnia on również proces starzenia się.

Marchew jest niskoenergetyczna, ma tylko 40 kcal na 100g. Jednak wskaźnik ten wzrasta, im dłużej się ją gotuje. Nie oznacza to jednak, że gotowana marchew powinna być całkowicie wyeliminowana. Aby obniżyć wpływ glikemiczny całego posiłku, diabetycy mogą ją łączyć z surowymi warzywami. Należy pamiętać, że marchew przed ugotowaniem można pokroić w plasterki lub kostkę. Spowoduje to, że stracą one około 25% swoich cennych właściwości. Najlepiej jest gotować marchew w całości. Składniki odżywcze i smak warzywa pozostaną nienaruszone. Najlepsze są surowe marchewki, w tym świeżo wyciśnięty sok z marchwi.

Burak

Buraki to jedne z najbardziej cenionych warzyw. Są bogate w minerały i pierwiastki takie jak żelazo, potas i magnez, a także wapń, miedź i mangan. Są bogate w witaminy A, B2, B3 i B4 oraz witaminę C. Kwas buraczany jest najlepszym źródłem witaminy D, ponieważ wytwarza kwas askorbinowy. Od wieków popularnością cieszył się sok z kiszonych buraków. Ceniono je przede wszystkim za ich właściwości lecznicze. Stosowano je w medycynie naturalnej do leczenia i zapobiegania infekcjom bakteryjnym i wirusowym. Dostępne są tutaj.

Ciemnoczerwone buraki znajdziesz zarówno w sklepie spożywczym, jak i w swojej kuchni. Te buraki są bardzo popularne, ale można również znaleźć buraki bez naturalnego czerwonego pigmentu (betaniny), takie jak złote lub białe. Na uwagę zasługują również buraki Chioggia. Mają one charakterystyczny biały przekrój i są słodsze od buraków czerwonych. Znajduje to odzwierciedlenie w ich właściwościach, gdyż odpowiada za to prozdrowotny pigment antyoksydacyjny betanina. Regularne spożywanie buraków przyczynia się do normalizacji poziomu cholesterolu, zapobiega zwapnieniu naczyń krwionośnych oraz reguluje ciśnienie krwi. Antyoksydanty zawarte w burakach neutralizują również wolne rodniki i przeciwdziałają rozwojowi komórek nowotworowych.

Buraki to doskonały wybór dla osób uprawiających większą aktywność fizyczną. Ze względu na swoje wyjątkowe właściwości, często są włączane do diety sportowców. Sok z buraków wpływa na zwiększenie stężenia dwutlenku azotu we krwi. Odpowiada on za rozszerzenie naczyń krwionośnych i regulację ciśnienia krwi. Regularne spożywanie soku z buraków przyczynia się do zwiększenia przyswajania tlenu przez komórki.

Kapusta

Wiele osób uważa, że potrawy z kapusty mogą być ciężkostrawne. Ponieważ dania z kapusty są często przygotowywane z tłustych mięs i innych ciężkich składników, mogą być bardzo ciężkie i gęste kalorycznie. Ale kapusta jest bardzo niskokaloryczna. Jej kaloryczność jest niska i wynosi 40 kcal na 100 g. Aby uniknąć problemów trawiennych, można gotować kapustę z przyprawami, które ułatwiają trawienie. Kminek, majeranek i koper włoski to dobre opcje.

Dania z kapusty są pyszne i warte wysiłku. Warzywo to jest bogate w witaminę C, której zawartość jest porównywalna z zawartością cytryny (30-36 mg w 100 g świeżej masy). Kapusta jest często spożywana w większych ilościach. Zawiera również witaminy A, E i B. Jest bogata w mikroelementy, takie jak fosfor i mangan, a także miedź, potas, wapń (calcium), żelazo i sód. Kapusta jest również bogata w siarkę, która odpowiada za stan włosów i paznokci. To dlatego kapusta po ugotowaniu ma charakterystyczny zapach.

Osoby cierpiące na choroby tarczycy powinny unikać spożywania kapusty i innych warzyw kapustnych. Zawiera ona substancje lotne (goitryna, progoitryna), które mogą utrudniać organizmowi przyswajanie jodu. Może to prowadzić do niedoboru tego pierwiastka.

Jarmuż

Jarmuż może być również nazywany kapustą liściastą. Częścią jadalną są długie, karbowane liście. Mogą one mieć kolor od zielonego do purpurowo-zielonego. Podobnie jak szpinak, liście jarmużu mogą być spożywane na surowo lub po ugotowaniu. Liście jarmużu są bogate w potas, wapń, magnez i żelazo. Jarmuż jest szczególnie bogaty w wapń, który jest łatwo wchłaniany przez nasz organizm. Wartość biologiczna jarmużu jest dodatkowo wzmocniona wysoką zawartością witamin, a w szczególności witaminy C. Pietruszka i papryka są jedynymi warzywami, które mają wyższą zawartość witaminy C niż jarmuż.

Jesienne warzywa, takie jak dynia, buraki i kapusta są w pełnym rozkwicie. Są one niezbędne w zdrowej diecie. Mają wysoką zawartość witamin, minerałów i składników odżywczych. Warto starać się, aby nasza dieta była urozmaicona. Przedstawiona różnorodność jesiennych warzyw może posłużyć do urozmaicenia codziennej diety.